1,5'a 1 kala ve güzel bir haber...

17 aylık oldu bizim pamuş. 1,5 yaşına 1 ayı kaldı. rüya gibi...ondan sonra artık 2 yaşa doğru geri sayıma başlıycaz (çok mu hızlı gidiyorum :))

cerenim her doğan bebiş gibi büyüyor işte.her dakikası bir farklı.yapabildiklerini yazmayı bıraktım ne zamandır çünkü saymakla bitmez eee koca kız oldu.sadece bize çok değişik gelen,şaşırtan yönlerini yazmak en doğrusu diye düşünüyorum.mesela bu aralar ceroş inanılmaz hassas.en ufak şeyde hemen bozulup küsüyor (açıkçası şu an çok hoşuma gidiyor bu,öyle tatlı oluyor ki) kendisine şaka yapılmasını çok seviyor ama dalga geçersek hemen anlayıp küsüyor ve bazen ağlamaya başlıyor.bir örnek vereyim;geçen günlerde yanıma geldi,baştan "anne" diye seslendi sonra ağzını büzüp "önnöö" gibi söyledi.ben de onun gibi yaptım vay sen misin bunu yapan hemen koştu babasının yanına biraz mızırdanarak beni şikayet ediyor :)) neyse sonra gittim sarıldım,öpüştük barıştık...

çok da iyi kalpli,beni öptüğü zaman hemen babasının yanına sokulup onu da öpüyor veya onu öptüyse beni de öpüyor hemen.

cilveli mi cilveli bir yandan da.hareketleri falan tam sıkmalık,ısırmalık keratanın.

bir de bu aralar sorularımıza,olumluysa cevabı kafasını sallayıp hı-hııı diyor.

babasını sabah ve öğlen giderken geçiriyorduk,şimdi de babası paltosunu giyerken oda askıdan istiyor önce paltosunu,sonra sırayla bere ve atkısını (bere ve atkım olmadan çıkmam diyor kendileri :)) sonra da benimkileri gösterip giymemi istiyor mecbur giyiyoruz artık.babayı apar topar gönderiyoruz hemen yoksa takılacak peşine.sonra da baba işe gitti deyip,çıkarıyoruz üzerimizdekileri.

sonunda azı dişlerimiz geldi sayılır.geçen hafta bir alttan,bir üstten 2 diş çıkarmıştı şimdi de üstten 2 azı gösterdi kendini.önceki gece biraz ateşlendi neyseki 1 ölçek calpolle atlattık.yemek yemeyi reddediyor şu dişlerden dolayı.artık sevdiği şeyleri veriyorum önüne kendi yiyor.

unutmadan yazmam gerek biraz önce benim ismimi söyledi çok şaşırdım.uyumak istemiyordu ben de belki beni görünce o da uyur diye uzandım koltuğa.yanıma geldi önce uzun uzun seyretti (kısık gözle çaktırmadan bakıyorum tabi) sonra "seğaap"diyerek hafif hafif sarsmaya başladı.tabi gelde uyuma taklidi yap :) nasıl hoşuma gitti anlatamam...sonra yine bir kaç kez tekrar etti pamuşum...

gelelim güzel habereee...pamuşum doğana kadar birçok okulda,birbirinden çok farklı öğrencilere öğretmenlik yaptım ben.bazı okullarım ikili öğretim,bazıları normaldi.bazı okullar çok modern,bazıları neredeyse yıkılacak gibiydi.çok temiz okullarda gördüm,en pislerini de.kimi veliler vardı çocukları için her şeyi yapmaya hazır,kimileri de vardı ki bahçe kapısında hiç düşünmeden silah çekecek kadar gözü dönmüş.yiboda bile çalıştım...ama hiçbirinde sözleşmeli veya kadrolu olarak çalışmadım.başlarda hiç istemedim kadrolu olmayı nasıl olsa ailemin yanımda,normal bir öğretmene yakın maaş alarak vekil olarak çalışmak yetiyordu.evlendikten sonra da eşimin yanından ayrılmayı hiç istemedim.

ara ara meşgul ediyordu kafamı bazı düşünceler.sonuçta üniversite bitirdim sevdiğim öğretmenlik mesleğini yapmak için ama sabit bir okulum yok.yaşım da ilerliyor tabi her sene...bunun için geçen sene 21.maddeyi işaretleyip tercih yaptık ve sonuç Diyarbakır Eğil'de bir okula atamam olmuştu.şok olduk tabi haritanın orta taraflarda bir yer olur diye düşünürken hiç beklemediğimiz bir yere atamam olmuştu.ceren daha 4 aylıktı ve nasıl giderdim hiç bilmediğim bir yere ve gitmeme kararı aldık eşimle.1 sene cezası vardı bu gitmemenin.bu 1 sene içerisinde atanamıyorsun.

şubat ortasında bitti cezam ve yeni bir atama yapılacaktı.ceren'e hamileyken girdiğim kpss'den şu ana kadar aldığım en yüksek puanı almıştım ve bu puanı kullanmak için son şansımdı.malum ceroşla ders çalışmak imkansız olduğu için bir daha bu puanı rüyamda görürdüm.ben tamamiyle eşime bıraktım tercihleri,doğru dürüst bakmadım bile hatta milli eğitimden onaylatmaya bile gidemedim çok rahatsızdım eşim eve getirdi kağıtları evde imzalayıp geri verdik.aslında çok da umutlu değildik geçen seneki şoktan sonra ama bu sefer 21.maddeyi işaretlemedik.eşimle gideceğimiz daha büyük illerde özel okullara falan bakarız diye düşünüyorduk artık ve perşembe günü hiç beklemediğim bir anda,ben ceroşla ilgilenirken eşim "atanmışsın" demez mi bu sefer sevinçten şok olduk :)) zaten tercihler istediğimiz yerlerdi ve atamam Kocaeli Darıca'da merkezde bir okula oldu...

eşimin büyük ablaları da orada en azından bu sene biraz onlarda misafir oluruz.zaten eşimin geçen seneki ve bu seneki izinleri duruyor.artık yazın eşim mazeret tayini isteyecek inşallah olur ve yakın bir ilçeye olur umarım çünkü Darıca'da adliye yok.çerkeş 3. bölge ve biz buradaki süremizi daha tamamlamadık ve yakın ilçeler hep 2. bölge...en azından 1 sene çalışmış oluyor ama ne yapacakları belli olmaz tabi.3.bölge de var ama ters kalıyor,neyse zaman gösterecek her şeyi.ben göreve başlayınca babası ceroşla ilgilenecek bu senenin bitmesine zaten çok az kaldı ama seneye bakıcı bulmamız gerek ve şimdiden canım çok sıkılıyor (insanoğluna yaranılmıyor gerçekten.istediğimiz bir şey hem olsun diye dualar ediyoruz,hem de olunca eee şimdi nasıl olacak diye hayıflanıyoruz en iyisi her şeyi oluruna bırakmak herhalde.)yani bir yandan sevinirken bir yandan üzülüyorum ama en azında 2 yaşına kadar tamamen ben ilgilenmiş olucam pamuşumla ve okulda ikili öğretim olduğu için gün içerisinde kısa süre için bırakmış olucam...

ne diyelim,her işte olduğu gibi hayırlısı olsun bakalımmm...