şükür kavuşturana :))

uzun zaman oldu yazmayalı daha doğrusu bilgisayarı bile açmayalı...neyse ki artık buradayız.merak edip halimizi,hatrımızı soranlara ayrıca çok teşekkür ediyoruz,düşünülmek gerçekten çok güzel...hepinizi çok özledik artık bol bol blog gezicem...

yaz(a)mamamın sebebine gelince,nedense 2 hafta kadar önce elimi bile kaldıracak halim yoktu,canım hiç bir şey yapmak istemiyordu acayip bir ruh hali vardı üzerimde.sonra annem geleceğini müjdeleyince kendime geldim biraz.tabi hazırlık falan,gelince de uzun zamandan beri karşılıklı muhabbet edememenin acısını çıkardık,gezdik böyle geçti günler ve biraz önce de manisa'ya gitmek için yola çıktı,inşallah yolculuğu çok güzel geçer...

sanırım 3 aylık bir ayrılık olacak bu seferki çünkü yeğenlerimin haziranda (eğer bir aksilik olmazsa) sünneti için bu sefer biz yollara düşücez...

pamuşum annanesine çok alıştı,güzel güzel oyunlar oynadılar,gülüştüler... geçen pazar günü annem biraz rahatsızlandı bütün gün uzanmak zorunda kaldı ceren de onu hiç yalnız bırakmadı :) sürekli sessiz sessiz gitti yanına,eğer uyanıksa karşısındaki koltuğa oturup el,kol ifadeleriyle muhabbet etti durdu,bu da büyük moral oldu tabi anneme ve neyseki 1 günde atlattı...

annanesinin hediyelerinden biri olan kuzulu takımın beresine özellikle bayıldı sürekli takıp takıp yumuşacık tüylerini sevdi durdu :))

bu arada uzun süre ayrı kalınca önemli günleri de kutladık ama buraya yazamadık.1 martta 1 yaş daha büyüdüm mesela (yaşlandım yazmak istemiyorum daha gencim canım :))
sonra 5 martta blogumun 1.yılı doldu...

pamuşuma gelince tam gaz büyümeye devam ediyor.1,5 aydır her işini sayı sayarak yapıyor.babasının kredi kartları(bayılıyor cüzdanındaki kartları çıkarıp saymaya),kitabının sayfaları,çekmecedeki kaşıklar...
bii,kii,üüü,döö,beş,aa,...ve en sevdiği on...kısa ve net bir "on"...sonra da alkış ve gülme tabi.iki elinin parmaklarını açarak da göstermeye başladı onu.

bizim fotoğraflarımızı öpüyor,babasının anahtarlarını alıp kapının deliğine sokmaya çalışıyor...

yemeğini bizimle masada yemek istiyor.biz masayı hazırlarken o da taburesini taşıyıp masanın kenarına getiriyor ve yardımsız kendi başına kocaman tabureye kuruluyor.bana yemek yedirmeye bayılıyor.çatalımı alıp tabağımdakileri ve bazen babasının tabağındakileri bana yediriyor :)) kendi yemeğini de kendi başına yemeyi çok seviyor.
akşam üstü daninosunu kaloriferin yakınına koyuyorum ısınsın diye görünce hemen kapıyor,çekmeceden de küçük bir kaşık alıp açıyor minicik parmaklarıyla kutuyu ve kendi başına yiyor.tabi bazen yan tutup yerlere de yediriyor :))


çok da düşünceli bir pamuş kendisi.geçen günlerde biraz uzanmıştım başımın altında yastık yoktu koştu hemen bir yastık getirdi ve başımın altına koymaya çalıştı.yine başka bir gün çorap giymemiştim,çorap çekmecemden çorap getirdi giymemi istedi akıllı ve düşünceli pamuşum...

babası gelince üzerindekileri çıkarıp giysin diye eşofmanlarını veriyor ve her sabah babası giyindikten sonra gideceğini anlayıp onun kucağına gidiyor,askıdan paltosunu vermeye çalışıyor.kendi de gitmek istediğinde kendi paltosuna uzanıyor.
sabah ve öğlenleri mutlaka babasını geçiriyor kapıdan.hemen benim önüme geçip eşikte duruyor ve "ğüle ğüleee" evet "g" değil "ğ" ile öpücüklü el sallıyor gidene kadar.şu sıralar yatmaya giderken de yapmaya başladı...

işte böyle geçiyor günler,herkese kocaman sevgileeer...