arayı çok uzattık ama haklı sebeplerimiz vardı :)...bizi soran,merak eden herkese çok teşekkür ederiz.aslında Kocaeli'ye gitmeden haber vermem gerekiyordu ama aksilikler hep üstüste geldi.malum uzun bir zaman orada kalacağımız için ve mevsim de bir soğuk,bir sıcak gittiği için yanımıza bir sürü kıyafet almak zorunda kaldık.tabi ceren'inkiler bizimkilerden fazla oldu her zamanki gibi.ona kocaman ayrı bir valiz yaptık :) e yazlıkları çıkarıp yıkamak ve ütülemek de bir hayli zaman aldı.buarada makineler bir yandan,ütü bir yandan,hadi gitmeden evi dip köşe temizleyeyim derken süpürge vs. aynı anda çalışınca sigortalar iptal oldu.evin elektrik tesisatını yapan süper insan(!) kabloları karmakarışık yapınca sigortalar yandı ama ne yanmak!neredeyse yangın çıkacakmış.gitmeden bir de böyle bir olay atlattık,aksi gibi o gün eşimde Ankara'daydı.işler biraz ters gitti ve bizim yorgunluktan halimiz kalmamış bir biçimde Kocaeli'ye gitmemizle birlikte, çok istediğim halde bir şey yazamadım bloga...
yazlık kuzu...:))26 nisanda gittik Fatma ablalara(eşimin ablası),hadi oradan bir kaç satır yazayım derken evdeki iki bilgisayar da çöktü...okulda yazayım dedim o da bozuktu daha yeni tamirden geldi...
neyse ben geleyim esas konuya;27 nisanda işleri halledip 28'inde göreve başladım.Fatma ablaların evi İzmit'te,benim okulum Darıca'da olunca mesafe çok uzak oldu tabi ama her 5 dk.da bir otobüs var.giderken 3,gelirken 2 vasıta değiştiriyorum.gelirken terminalden ceroşla eşim alıyorlar.gidiş 1 sa 45 dk,geliş 1sa 30 dk sürüyor.yani ben hergün 11:10'da evden çıkıp,19:30'da eve geliyorum... o kadar yoğun geçiyor ki günlerim,her zaman pamuş'un fotoğraflarını çekmek için zaman yaratabildiğim halde bu sefer olmadı ve dün Çerkeş'e gelince yazlık kıyafetlerini denerken çekebildim nihayet...
pamuşcuğum babasıyla,halasıyla,çok sevdiği sürekli "onur" diye seslendiği Onur abisiyle ve eniştesiyle çok mutlu oldu.apartmanın altında da 2 tane oyun parkı,voleybol ve basketbol sahası olunca evde durmak hiç istemedi.camlar yere kadar olduğu için aşağıyı çok rahat izliyor ve çocukları görünce hemen ceketini,ayakkabılarını alıp kapıya gidiyor bizimki :))
herşeyi söylüyor artık hele "hala" diye seslenmesi çok mutlu ediyor halasını...
bir de,2 kelimeli cümleler kurmaya başladı pamuşum."baba nede?","onur nede?" gibi...
ben de okula alıştım hemen hele öğrencilerim çok tatlı.hep göçle gelen ailelerin çocukları ama çoğu Darıca'da doğmuş.genelde doğu ve karadeniz kökenliler.ilk gün eşimle pamuş da geldi benimle malum ilk defa bu kadar uzun ayrı kalacağımız için biraz alıştıra alıştıra ayrı kalalım dedik.çocuklar teneffüslerde ceren'in yanına koştular hep öyle sevgi dolular ki yine getirin deyip duruyorlar.eşim de çok sevdi öğrencilerimi...
dün Çerkeş'e geldik,10 gün rapor almak zorunda kaldım.sonra yine gidip,okullar kapanınca gelicez zaten çok az zaman kaldı.inşallah yazın eşimin tayini çıkar da hepberaber artık yerleşik hayata geçeriz.
çok öpüyoruz sizleri,sevgileeer...
